باندینگ یونیورسال اولترادنت / ULTRADENT Peak Universal

باندینگ (Bond)، فرآیندی از مرحله ترمیم است که طی آن مواد ترمیمی رزینی از قبیل کامپوزیت‌ها امکان چسبیدن به سطح تراش خورده عاج یا مینا را پیدا میکنند. باندینگ یا باند، مایعی است که توسط لایت کیور روی سطح دندانی که قبلا تراش خورده و توسط اسید اچ متخلخل شده است، یک لایه برای چسبیدن مواد رزینی علی الخصوص کامپوزیت ایجاد می‌نماید. مواد باندینگ توسط برس‌های مخصوصی به نام میکروبراش روی سطح اچ خورده عاج یا مینا گذاشته می‌شود و توسط لایت کیور خشک می‌شود. در مرحله بعد کامپوزیت به صورت لایه لایه و یکپارچه روی باندینگ قرار داده و مجددا با لایت کیور، کیور شده و به باندینگ می‌چسبد. به این عمل اصطلاحا پلیمریزاسیون و به لایه بین کامپوزیت و باندینگ که کیور شده است، لایه هیبرید یا پلیمریزه میگویند. اتصال باندینگ به سطح متخلخل اچ شده دندان، از نوع مکانیکی و اتصال باندینگ به سطح کامپوزیت، شیمیایی است.

باندینگ‌ها از زمان اولین مدل ساخت تا به امروز نسل به نسل کاملتر شده‌اند که به طور خلاصه به صورت زیر دسته بندی می‌شوند:

نسل اول تا سوم: قدیمی و منسوخ شده است.
نسل چهارم: یک ظرف ادهزیو + یک ظرف پرایمر که در نهایت نیاز به اچ شدن دارد.
نسل پنجم: یک ظرف ادهزیو + یک ظرف پرایمر که در نهایت نیاز به اچ شدن دارد.
نسل ششم: یک ظرف ادهزیو + یک ظرف پرایمر و اسید اچ که در نهایت نیاز به اچ شدن ندارد.
نسل هفتم: یک ظرف ادهزیو، پرایمر و اسید اچ که در نهایت نیاز به اچ شدن ندارد.
نسل هشتم: یک ظرف ادهزیو، پرایمر و اسید اچ که در نهایت نیاز به اچ شدن ندارد.
مزایای نسل هشتم به نسل هفتم آن است که نسل هشتم قابلیت اتصال مواد غیر رزینی از قبیل سرامیک و غیره را به باندینگ دارد. همچنین برخی از شرکت‌های تولید کننده ظرف ادهزیو و پرایمر را به صورت 2 ظرفی می‌سازند که ارتباطی به نسل آن‌ها ندارد و یک ظرف بیس، و ظرف دیگر اکتیواتور می‌باشد.